
Około 23 tysięcy lat temu – między Jeziorem Aralskima a Hindukuszem – wśród społeczności będącej nosicielem haplogrupy R wyłoniła się kolejna, określana jako R1. Z niej – ok. 21 tysięcy lat temu – wykształciła się haplogrupa R1a i następnie kolejne jej mutacje.
Amerykański genetyk Peter A. Underhill z Uniwersytetu Stanforda, na podstawie badań najbardziej pierwotnych mutacji haplogrupy R1a, zasadniczo twierdzi, że do wykształcenia tego genetycznego rodu doszło na Bliskim Wschodzie (Iran lub wschodnia Turcja) około 25100 lat temu, z tym że możliwy przedział jego powstania określa na 21300 do 29000 lat temu. Założenia te oparte są na chronologii kolejno następujących mutacji zachodzących w chromosomach ludzkich. Nie zawsze stwierdzenia z zakresu genetyki genealogicznej odzwierciedlają znalezione do tej pory kopalne dowody pochodzące ze szczątków ludzkich. Do tego dysonansu między założeniami genetyki populacyjnej a dowodami prezentowanymi przez archeogenetykę będziemy jeszcze wielokrotnie powracać.
Z całą pewnością wiemy jednak, że ludność o wyżej wymienionej cesze genetycznej rozprzestrzeniła się na szerokim obszarze sięgającym na wschodzie po tereny Azji Środkowej i na zachodzie po tereny Centralnej Europy. Obecnie stanowi ona nie jedyną, ale za to najliczniejszą grupę wśród ludów słowiańskich.
Podobną – do prezentowanej przez profesora Underhilla – koncepcję migracji R1a przedstawili: rosyjski badacz, profesor Harwardu Anatole A. Klyosov oraz Włoch Giancarlo T. Tomezzoli. Wysuwana przez nich hipoteza zakłada powiązanie ludności charakteryzującej się pochodnymi haplogrupy R1a z językami indoeuropejskimi, a w szczególności ze słowiańskimi w Europie oraz aryjskimi w Azji. Uczeni uważają, że ludność ta przemieściła się z Ałtaju na Półwysep Anatolijski i następnie z tego obszaru około 10 tysięcy lat temu napłynęła na Bałkany i dalej na obszary Europy Środkowej. Stąd część tych społeczności migrowała na wschód przez Rosję, Azję Środkową i w drugim tysiącleciu p.n.e. dotarła do Indii. Koncepcja przyjęta przez Klyosova i Tomezzoli’ego przekonuje, że z języka indoeuropejskiego wśród ludów europejskich wykształciły się języki słowiańskie, zaś wśród ludów, które wyżej wymienioną trasą dotarły do Indii – język aryjski.
Powyższe poglądy korespondują z publikacjami profesora Colina Renfrew’a – wykładowcy uniwersytetu w Cambridge – który postawił tezę, że język pra-proto-indoeuropejski, używany w Anatolii ok. 6500 r.p.n.e. uległ rozpadowi na język anatolijski i pierwotny praindoeuropejski używany na Bałkanach, w dolinach Dunaju, Bugu i Dniestru.
Zbliżenie się do określenia topogenezy ludów, które znacząco wpłynęło na etnogenezę Słowian, jest bardzo istotne i niestety nie takie proste. Założenie drogi społeczności z kolejnymi mutacjami haplogrupy R1a poprzez Półwysep Anatolijski do Europy Środkowej i rejonów bałkańskich jest w świetle obecnych danych mało prawdopodobne.
Okazuje się bowiem, że na obszarze Anatolii nie stwierdzono przekonujących dowodów świadczących o pobycie najstarszych przedstawicieli rodu genetycznego R1a z okresu poprzedzającego jego pojawienie się w Europie Środkowej i naddunajskiej. Co więcej, zdecydowana większość (99%) ludności z haplogrupą R1a pochodzi od gałęzi R1a-M417, zaś najstarszą – jak dotychczas europejską kopalną próbkę pochodną mutacji R1a – odkryto w 2017 r. w miejscowości Wasilewka nad Dnieprem. Pochodzi ona z 8825–8561 r. p.n.e.
Ważnym argumentem przekonującym o napływie do Europy pierwszych społeczności z haplogrupą R1a trasą na północ od Morza Czarnego jest możliwość wykorzystania dogodnej drogi wschód–zachód w postaci obszaru Wielkiego Stepu.
Należy również podkreślić, że ludność charakteryzująca się kolejnymi mutacjami haplogrupy R1a pochodnymi od podklasy M17 rozprzestrzeniała się w dalszym toku dziejów z obszaru Europy między Odrowiślem a Bałkanami w kierunku wschodnim. Od niej pochodzi, między innymi, ludność posiadająca haplogrupę R1a-Z93, utożsamianą ze wspomnianymi Ariami, która w drugim tysiącleciu p.n.e. podbiła Półwysep Indyjski.
Powyższe stwierdzenia nie uprawniają do założenia, że ludność charakteryzująca się kolejnymi mutacjami haplogrupy R1a przybyła do Europy Centralnej i naddunajskiej przez Anatolię. Droga ta, najprawdopodobniej wiodła przez tereny Wielkiego Stepu i jego obrzeża na północ od Morza Czarnego w stronę obszaru Odrowiśla–Bałkanów.
Ludność charakteryzująca się kolejnymi mutacjami tej haplogrupy stanowi obecnie najliczniejszą grupę wśród europejskich ludów określanych jako Słowianie, a także odnosi się do znaczącej liczby ludów noszących starożytne miano Ariów.
Mówimy tutaj o społeczności, z której wyrosły ludy słowiańskie oraz te, które określa się jako indo-irańskie.
Jak podają Joseph Skulj, Jagdish C. Sharda, Snejina Sonina, Ratnakar Narale w swoim opracowaniu zaprezentowanym podczas Szóstej Międzynarodowej Konferencji Naukowej w słoweńskiej Lublanie „[… ] pra-przodkowie Słowian i Indo-Aryjczyków wywodzą się ze wspólnoty z czasów przed-pasterskich, charakteryzującej się polowaniem i zbieractwem, czyli z czasów jeszcze przed udomowieniem owiec i bydła… Wydaje się, że podział tej wspólnoty nastąpił podczas etapu koczowniczego etapu, jeszcze przed przyjęciem rolnictwa. Słowianie byli później – w czasach historycznych – znani pod różnymi nazwami, takimi jak Sklawinowie, Wenetowie, Windisch, Wandalowie, Sarmaci. Poza tym, np. Macedończycy i Weneci należeli do rodów, które określano niegdyś wspólnym terminem jako Trakowie. Ponadto uważa się, że kultury Scytów i Sarmatów były słowiańskie”.
Zanim do tego doszło, ludy te rozpoczęły długotrwały proces przemieszczania się z obszarów azjatyckich w kierunku Europy. Wędrówka określona była warunkami bytowymi, podążaniem za zwierzyną łowną, ale prawdopodobnie mogła być również zintensyfikowana przez kształtujące się od co najmniej 10 tysięcy lat temu zaczątki hodowli i wypasu zwierząt (patrz rozdział dotyczący roli Wielkiego Stepu).
Genetycy, analizujący zjawiska dziedziczności w odniesieniu do populacji, przekonują, że w trakcie przemieszczania, na obszarze stepów euroazjatyckich (ewentualnie w Europie południowo-wschodniej, północnym Kaukazie lub Azji Środkowej), ok. 15 tysięcy lat temu wyodrębniła się mutacja R1a1.
Szczególnie interesujące są dane archeogenetyczne uzyskane ze szczątków ludzkich, które wskazują na bardzo wczesne umiejscowienie ludności charakteryzującej się mutacjami haplogrupy R1a1 wśród najstarszych społeczności związanych z rolnictwem. Przekonują o tym znaleziska na stanowisku neolitycznym w irańskiej osadzie Ganj Dareh. Znajdująca się w irańskim Kurdystanie osada jest jednym z najstarszych w dziejach osiedli rolników, związanych z kulturami obszaru wokół gór Zagros. Jej początki datowane są na połowę 9 tysiąclecia p.n.e. Znalezione tutaj szczątki kostne starożytnych ludzi zostały datowane na 8000–7700 r.p.n.e. Wydobyto z nich 5 próbek Y-DNA. Wśród nich trzy wykazały haplogrupy pochodne od R1a (R1a1a1b1a1b, R1a1a1b1a3a, R1a1a1b2a2a). Jedna z próbek wykazała R1b1a2. Według innych źródeł były także R2a, Y3399 i pre-R2-M479.
Ludy te, wędrując na zachód, napotkały wcześniej przybyłych do Europy naddunajskiej przedstawicieli innych społeczności. W związku z wzajemnym oddziaływaniem na styku tych kontaktów powstały pierwsze kultury, w których tworzeniu udział wzięli również przedstawiciele rodu genetycznego dominującego współcześnie wśród Słowian.
Takie ujęcie dziejów przedstawia paleolingwistyk, profesor Mario Alinei, który stosując metodę autodatowania lingwistycznego w oparciu o studia porównawcze języków pokrewnych, przekonuje o zapożyczeniach z języków słowiańskich w ościennych językach oraz przypuszcza, że słowiański charakter miały już naddunajskie kultury: starčevska i późniejsze – Vinča oraz Baden. Mowa tu jest o czasach poprzedzających o 4 tysiące lat pojawienie się w Europie grup protoceltyckich i protoiliryskich. Według prof. Alinei: „Całkowicie absurdalną tezę o tak zwanym późnym przybyciu Słowian do Europy należy zastąpić scenariuszem słowiańskiej ciągłości z paleolitu, a wzrost demograficzny i geograficzną ekspansję Słowian można wytłumaczyć znacznie bardziej realistycznie, przez niezwykły sukces w postaci ciągłości i stabilności neolitycznych kultur Europy Południowo-Wschodniej”.
Mając na względzie wcześniej przedstawione ustalenia, zauważyć należy, że wyżej wymienione kultury kształtowały się na obszarach pierwotnie zamieszkałych przez ludność określaną jako „staroeuropejska”. Sądzić zatem należy, że tworzone podstawy kulturowe i kształtujące się zawiązki Słowiańszczyzny były związane z ludami charakteryzującymi się pochodnymi haplogrup R1a oraz staroeuropejskich C1a, I2 a także I1 oraz przybyłych z Anatolii ludzi będących nosicielami haplogrupy G2, także innych – mniejszościowych. Stwierdzenie to koresponduje z danymi obrazującymi współczesne rozmieszczenie ludności według poszczególnych genotypów oraz z przedstawionymi w niniejszym opracowaniu ustaleniami odnoszącymi się do pochodzenia ludów i kierunków ich migracji.
Twierdzenia i ustalenia w zakresie paleolingwistyki – wspartej odkryciami archeologicznymi oraz z zakresu sekwencjonowania DNA współczesnych populacji – pozwalają na uchwycenie wyraźnych zaczątków formułowania społeczności protosłowiańskiej i na wskazanie miejsc, gdzie ten proces został zainicjowany.
Uwagi te potwierdzają wyniki badań genetyki genealogicznej, dowodzących, że tereny od Dunaju do Kujaw są miejscem zaistnienia mutacji, które dały początek wielkiemu rodowi, będącemu nosicielem haplogrupy R1a-Z282 i kolejnych jej mutacji. Później część tych ludów skierowała się na wschód. Dowodzą tego chociażby odkrycia w rosyjskiej miejscowości Potapowka w obwodzie Samara, w której uzyskano najstarszą jak do tej pory kopalną haplogrupę R1a-Z93, charakteryzującą ludy indo-aryjskie. W II tysiącleciu p.n.e. – społeczności z tymi cechami pojawiły się na terenie Indii i Iranu pod nazwą „Ariowie” . O bliskim pokrewieństwie ludów słowiańskich z Ariami świadczy nie tylko genetyka, ale również podobieństwo lingwistyczne aryjskiego sanskrytu i języków słowiańskich. O tym dalej.
Opracowanie to wkracza tym samym w czasy, kiedy zaczęły kształtować się podstawy kulturowe, których wynikiem – w czasie długotrwałego procesu – był słowiański etnos.
Badanie tego procesu ma jednak swoje ograniczenia. Istotnym czynnikiem, który utrudnia określenie pochodzenia prehistorycznych ludów tworzących poszczególne kultury na obszarze Europy jest obyczaj palenia zwłok, określany jako ciałopalenie. Wiemy, że ten obrządek pogrzebowy przez całe tysiąclecia charakteryzował Słowiańszczyznę. Z tego powodu wiele danych z zakresu archeogenetyki jest niedostępnych, ponieważ ze spopielonych szczątków nie można uzyskać danych dotyczących DNA. Paradoksalnie jednak, ślady świadczące o obyczaju kremacji zwłok dostarczają informacji o miejscu zamieszkiwanym przez ludy, które kultywowały tego rodzaju pochówki.
Obecna wiedza wskazuje na umiejscowienie pierwszych pochówków ciałopalnych na terenach Danii i Polski (7030–6940 r. p.n.e.), następnie w obrębie kultur starčevskich na Bałkanach (od 6200 r.p.n.e.), później w północnomezopotamskiej kulturze Halaf (od 6100 r.p.n.e.) i Grecji (VI/V tys. p.n.e.). Datowanie to jest zgodne z tezą prof. P. Underhilla o wczesnym pojawieniu się przedstawicieli rodu R1a na obszarze Odrowiśla. Co więcej, przedstawiona chronologia wskazuje na rozprzestrzenianie tego obyczaju z ziem nadbałtyckich daleko na wschód aż po Mezopotamię i do Europy bałkańskiej. Jednocześnie wiadomo, że obyczaj ten nie był dominujący wśród niejednorodnej ludności kultury ceramiki sznurowej (3200–2200 r.p.n.e.), charakteryzującej się głównie pochodnymi haplogrupy R1a (R1a-M458, R1a-Z280), ale także R1b, G2a, I, I2, I1, N1c1. Dlaczego kremacja nie była powszechną praktyką w najstarszych kulturach neolitycznych Bałkanów oraz później w obrębie kultury ceramiki sznurowej? W obu przypadkach ciałopalenie wiązałoby się z nieliczną społecznością oraz rozwijanym przez nią kultem solarnym. Taki rodzaj pochówku wyznacza obrzędowe przekonanie o konieczności oddania ciała boskiemu Słońcu po to, aby dusza mogła odejść w zaświaty oczyszczona przez ogień. Z czasem kremacja była przyjmowana przez szersze kręgi, by w okresie kultur popielnicowych (od 1300 r.p.n.e.) stać się formą dominującą obrządku pogrzebowego wśród ludów, z których następnie wyrosła Słowiańszczyzna.


Rozkład haplogrupy R1a w populacji współczesnych mieszkańców Europy
Autor Histslov
CDN …
Abstract
INDOEUROPEAN R1a
by Histslov
About 23,000 years ago – between Lake Aral and the Hindu Kush – another community, named R1, emerged from the haplogroup community. From it – about 21 thousand years ago – the R1a haplogroup developed and then its subsequent mutations.
The American geneticist Peter A. Underhill of Stanford University, based on studies of the most primary R1a haplogroup mutations, essentially claims that this genetic line occurred in the Middle East (Iran or Eastern Turkey) about 25100 years ago, except that the possible interval of its emergence it is set at 21,300 to 29,000 years ago. These assumptions are based on the chronology of the following mutations occurring in human chromosomes. Not always in the field of genealogical genetics reflect the fossil evidence found so far from human remains. For this dissonance between the assumptions of population genetics and the evidence presented by archeogenetics, we will return many times.
Certainly, we know, however, that the population with the aforementioned genetic feature has spread in a wide area reaching in the east to Central Asia and in the west to Central Europe. Currently, it is not the only, but the most numerous group among Slavic peoples.
Similar – to the concept of R1a’s migration presented by Professor Underhill: Russian researcher professor from Harvard University Anatole A. Klyosov and Italian Giancarlo T. Tomezzoli. The hypothesis proposed by them implies linking the population characterized by R1a haplogroup derivatives with Indo-European languages, in particular Slavic in Europe and Aryan in Asia. Scholars believe that this population migrated from the Altai to the Anatolian Peninsula and then from this area about 10,000 years ago it flowed to the Balkans and further to Central Europe. Hence, some of these communities migrated east through Russia, Central Asia and in the second millennium BC. she came to India. The concept adopted by Klyosov and Tomezzoli convinces that from the Indo-European language, Slavic languages developed among the European peoples, while among the peoples who had traveled to India via the aforementioned route – the Aryan language.
The above views correspond with the publications of Professor Colin Renfrew – lecturer at the University of Cambridge – who put forward the thesis that the Proto-Indo-European language used in Anatolia around 6,500 BC. It disintegrated into Anatolian and primitive Proto-Indo-European language used in the Balkans, in the valleys of the Danube, Bug and Dniester…
Literatura
Maciamo Hay, Haplogroup R1a w: Eupedia, October 2017., Mark Lipson et al., Parallel ancient genomic transects reveal complex population history of early European farmers; bioRxiv 06.03.2017 https://www.biorxiv.org/content/early/2017/03/06/114488], Iosif Lazaridis, Dani Nadel, Gary Rollefson, The genetic structure of the world’s first farmers, boiRxiv https://www.biorxiv.org/content/early/2016/06/1,
Peter A. Underhill et al.; The phylogenetic and geographic structure of Y-chomosome haplogrupe R1a, “European Journal of Human Genetics”, 26.03.2014. ,
Bogusław Andrzej Dębek,Słowiańskie dzieje, Wydawnictwo Bellona 2018, s. 72–107, Rozkład występowania R1a wśród współczesnej ludności Europy, Eupedia, 2018,
Anatole A. Klyosov, Giancarlo T. Tomezzoli; DNA Genealogy and Linguistics, “Ancient Europe” 2015,
Colin Renfrew, Archeologia i język. Łamigłówka pochodzenia Indoeuropejczyków, Warszawa, Poznań, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001,
Bogusław Andrzej Dębek,Słowiańskie dzieje, Wydawnictwo Bellona 2018, s. 72–107, Rozkład występowania R1a wśród współczesnej ludności Europy, Eupedia, 2018,
Joseph Skulj, Jagdish C. Sharda, Snejina Sonina,Ratnakar w opracowaniu „Indo—aryan and Slavic linguistic and genetic affinities predate the origin of cereal farming”, The Hindu Institute of Science, Toronto, Kanada, paper read at: The Sixth International Topical Conference old Europeans in Ljubljana Slovenia June 6thand 7th 2008,
Anatole A. Klyosov, Giancarlo T. Tomezzoli,DNA Genealogy and Linguistics, “Ancient Europe” 2015, Iain Mathieson et al.,Eight thousand years of natural selection in Europe,“bioRxiv” 14.03.2015, Peter A. Underhill et al.,The phylogenetic and geographic structure of Y-chomosome haplogrupe R1a, “European Journal of Human Genetics”, 26.03.2014, Near East, “Genetiker”, June 22, 2016 https://genetiker.wordpress.com/2016/06/22/y-snp-calls-from-the-ancient-near-east/,
Rozkład występowania R1a wśród współczesnej ludności Europy http://www.eupedia.com/europe/european_y-dna_haplogroups.shtml.,
Mario Alinei & Francesco Benozzo, An Introduction in progress, The paleolithic continuity paradigm
for the origins of indo-european languages, December 2016 http://www.continuitas.org/intro.html.,
Włodzimierz Szafrański, Pradzieje religii w Polsce, Iskry, Warszawa, 1979, s. 127,
Karolina Bugajska, Obrządek pogrzebowy łowców-zbieraczy epoki kamienia w południowej Skandynawii i na Niżu Środkowoeuropejskim, „Przegląd Archeologiczny” Vol. 62, 2014, s. 5–69, Agnieszka Gil-Droz, The Origins of Cremation in Europe, „Analecta Archaeologica Ressoviensia”,Rzeszów 2010 (2011),https://pl.scribd.com/document/271814462/Gil-Drozd-Pocz%C4%85tki-Cia%C5%82opalenia-Na-Obszarze-Europy, Mark Lipson et al., Parallel ancient genomic transects reveal complex population history of early European farmers; bioRxiv 06.03.2017. https://www.biorxiv.org/content/early/2017/03/06/114488],
Mapka ilustracyjna powyżej: Uproszczony schemat powstawania mutacji haplogrupy R1a1 od ok. 26 do 2 tysięcy p.n.e. według danych genetyki genealogicznej (rys.autor) wg Rozkład występowania R1a wśród współczesnej ludności Europy, http://www.eupedia.com/europe/european_y-dna_haplogroups.shtml,
https://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml
https://www.eupedia.com/forum/threads/28906-New-migration-map-of-haplogroup-R1a1a
[1] Rozkład występowania R1a wśród współczesnej ludności Europy http://www.eupedia.com/europe/european_y-dna_haplogroups.shtml.
Iosif Lazaridis, Dani Nadel, Gary Rollefson, The genetic structure of the world’s first farmers, boiRxiv https://www.biorxiv.org/content/early/2016/06/1,
Iain Mathieson et al.,The Genomic History Of Southeastern Europe; bioRxiv.
This website was… hoᴡ do I sɑy it? Relevant!! Finally I’ve found sometһіng ᴡhich һelped me.
Thanks!
PolubieniePolubienie
Having read this I thought it was extremely informative.
I appreciate you finding the time and effort to put this informative article
together. I once again find myself personally spending a lot of time both reading and commenting.
But so what, it was still worth it!
PolubieniePolubienie
(…) pra-przodkowie Słowian i Indo-Aryjczyków wywodzą się ze wspólnoty z czasów przed-pasterskich, charakteryzującej się polowaniem i zbieractwem, czyli z czasów jeszcze przed udomowieniem owiec i bydła… Wydaje się, że podział tej wspólnoty nastąpił podczas etapu koczowniczego etapu, jeszcze przed przyjęciem rolnictwa.(…) Ponadto uważa się, że kultury Scytów i Sarmatów były słowiańskie”. (…)
Jeśli do pierwszej części nie mam zastrzeżeń, no to do drugiej już wiele. Po-Pra-Słowiańskie, zgoda, ale słowiańskie nie. Dlaczego? Ano dlatego, że Shintashta, Z93, widoczne wtórne ubezdźwięcznienia w j. irańskich, jak i pochodzenie samych Scytów, patrz około tzw. 10w p.n.e. i okolice Załtaju.
Sztuka scytyjska jest sztuka tzw. animalistyczną, dokładnie tak samo, jak innych ludów syberyjskich z tamtego obszaru.
Scytowie nie wyszli znad Wisły, a przyjechali dalekiej południowej Syberii, długo po innej migracji np. tzw. Białych Mumii z Basenu Tarim. Datowanie skrzeczy, gebetyka skrzeczy i języki skrzeczą, a właściwie harczą.
(…) Szczególnie interesujące są dane archeogenetyczne uzyskane ze szczątków ludzkich, które wskazują na bardzo wczesne umiejscowienie ludności charakteryzującej się mutacjami haplogrupy R1a1 wśród najstarszych społeczności związanych z rolnictwem. Przekonują o tym znaleziska na stanowisku neolitycznym w irańskiej osadzie Ganj Dareh. Znajdująca się w irańskim Kurdystanie osada jest jednym z najstarszych w dziejach osiedli rolników, związanych z kulturami obszaru wokół gór Zagros. Jej początki datowane są na połowę 9 tysiąclecia p.n.e. Znalezione tutaj szczątki kostne starożytnych ludzi zostały datowane na 8000–7700 r.p.n.e. Wydobyto z nich 5 próbek Y-DNA. Wśród nich trzy wykazały haplogrupy pochodne od R1a (R1a1a1b1a1b, R1a1a1b1a3a, R1a1a1b2a2a). Jedna z próbek wykazała R1b1a2. Według innych źródeł były także R2a, Y3399 i pre-R2-M479. (…)
O!!! Widzę, że i Szanowny Gospodarz też wpadł do rowu z tymi danymi! Hahahaha… No to jak, tam z tymi próbkami jest, hm? Już to tłumaczyłem we wcześniejszym komentarzu. Bierzemy ten bąk z bardzo późnym R1a lub błąd z odczytaniem tego DNA na klatę? Nie sprawdziło się tych danych, co? Czekam na wyjaśnienia zniecierpliwiony… hahahaha
(…) Takie ujęcie dziejów przedstawia paleolingwistyk, profesor Mario Alinei, który stosując metodę autodatowania lingwistycznego w oparciu o studia porównawcze języków pokrewnych, przekonuje o zapożyczeniach z języków słowiańskich w ościennych językach oraz przypuszcza, że słowiański charakter miały już naddunajskie kultury: starčevska i późniejsze – Vinča oraz Baden. (…)
O!!! Kolejny ZONK! Kto tu od kogo kopiuje, co? Nie ustaliliście z Rudaweb wspólnej polityki rolnej, hm? Hahahaha,
Znów z tych samych danych wyciągacie dokładnie sprzeczne wnioski! Hahahaha…
(…) Obecna wiedza wskazuje na umiejscowienie pierwszych pochówków ciałopalnych na terenach Danii i Polski (7030–6940 r. p.n.e.), następnie w obrębie kultur starčevskich na Bałkanach (od 6200 r.p.n.e.), później w północnomezopotamskiej kulturze Halaf (od 6100 r.p.n.e.) i Grecji (VI/V tys. p.n.e.). Datowanie to jest zgodne z tezą prof. P. Underhilla o wczesnym pojawieniu się przedstawicieli rodu R1a na obszarze Odrowiśla. (…)
No tak, znów nie wiadomo co. Zdecydujcie się więc z Rudaweb, czy ciałopalenie przyszło z rolnikami R1a z Iranu i Anatolii i poszło na północ z kultura ceramiki wstęgowej rytej, czy odwrotnie, bo to schizofrenia jest!
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_ceramiki_wst%C4%99gowej_rytej
Jak można jednocześnie twierdzić dokładnie sprzeczne logicznie twierdzenia i nie widzieć tego, co? Rudaweb no to nie dziwię się, ale przyznaje, że teraz no to ne wiem, co myśleć, bo sporo tu nielogiczności… Nic, czekam na wyjaśnienia.
PolubieniePolubienie
Witam. Nowy i bardzo dobry blog Histslov. PIerwszą książkę przyczta łem. Niezła. Drugą czytam. Jest lepsza. Bardziej profesjonalna. Duży progres. Pozdrawiam
PolubieniePolubienie
Hi there! Such a wonderful short article, thanks!
PolubieniePolubienie
I am pleased that you judge it that way. I think the time has come to present a historical narrative based on the latest achievements of various sciences. I know that in many countries progress in studying history is enormous. greetings
PolubieniePolubienie
Na You Tube jakiś człowieczek o nazwisku Nosal mówi, że Słowianie to mają tylko R1a. Czy możę pan to skomentować
PolubieniePolubienie
Strona hinduska odnośnie przybycia Ariów do Indii ma totalnie odmienne zdanie. Twierdzą i są bardziej przekonujący, że to u nich powstał ród R1a1 zwany Ariami i on emigrował na zachód, także do Europy. Wg Hindusów Słowianie pochodzą z Indii. W Wedach podobno nie ma ani słowa o przybyciu Ariów do Indii, nie ma żadnych dowodów archeologicznych na najazd Ariów na Indie etc. Teoria o wyjściu Ariów z ziem polskich jest wg nich totalną bzdurą, wymyślona przez Anglosasów w czasach ich okupacji Indii. Jeśli więc Słowianie pochodzą z Indii to nie ma się czym chwalić, to prymitywny kraj kastowy o stosunkach społecznych sprzed paru tysięcy lat, zatrzymał się w miejscu, skansen głupoty i prymitywizmu.
PolubieniePolubienie
Temat ten po raz kolejny powraca. Hinduskie opracowanie może by miało jakieś podstawy, gdyby na obszarze Indii, oprócz haplogrupy R1a-Z93, R1a-Z94 i pochodnych R2, odkryto wcześniejsze formy hg R1a. Tylko, że ich tam nie ma, a są obecne w Europie. Chodzi o hg R1a-M17 i R1a-M417. Z nich pochodzi zarówno słowiańska hg R1a-Z82, jak i aryjska R1a-Z93.
PolubieniePolubienie
To, że nie znaleziono, nie oznacza, że nie ma. Dokładnie tego nie studiowałem, być może mylę coś ale twierdzą oni, że mają dowody kopalnego DNA świadczące o R1a u nich już około 16 tys lat temu. Poza tym u nas pisze się, że w Wedach jest jakoby Ariowie przywędrowali z gór czy najechali tubylców Indii. Natomiast oni twierdzą, że nic takiego w Wedach nie ma. Kto ma więc rację, jak to jest z tymi relacjami o najeździe Ariów w Wedach ?
PolubieniePolubienie
Gdyby hinduscy autorzy opracowania mieli rację, to pochodne hg R1a-Z93 zostałyby odzwierciedlone, np. w genotypie współczesnych Polaków. Tego też nie ma. Nie ma tego również w szczątkach kopalnych. Pisze Pan, że Indie to „skansen głupoty i prymitywizmu”. Jak by nie było, to jednak mocarstwo atomowe, posiadające własny przemysł (w odróżnieniu do Polski).
PolubieniePolubienie
To Anglosasi wymyślili, że Indusi pochodzą od słowian?🙂
PolubieniePolubienie
Kiedy to wymyślono uważano, że Ariowie to byli przodkowie Anglosasów, Germanów ale zamieszkiwali Europę środkową. Były to czasy panowanie Anglikow nad Indiami. Przedstawiali się jako potomkowie Ariów, którzy mają prawo władać Indiami. Tak to w skrócie
PolubieniePolubienie
Sanskryt czy Samskryt. Ciekawe jest pochodzenie tego słowa. Może: „sam s krt” czyli sam z krtani się wydobywa ?
PolubieniePolubienie
To ciekawe co Pan pisze. Według lingwistów sanskrycki przymiotnik sáṃskrta – jest złożonym słowem składającym się z „sam” (razem, dobrze, dobrze, do perfekcji) i „krta-„ (stworzony, uformowany, praca), czyli inaczej „perfekcyjnie stworzony”. Być może w związku z tym Pana uwaga o roli krtani, jako miejscu tworzenia złożonego dźwięku, jest właściwa.
Równie ciekawe byłoby wsłuchanie się w znaczenie takiego określenia jak „brāhmaṇa” („brahman – bramin” ). Wydaje się, że konotacje są tu daleko idące
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Świetny blog historyczny.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję
PolubieniePolubienie
Może Pan odkodować znaczenie „brāhmaṇa” („brahman – bramin” ) ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
Do slavmir od histslov
Bramin – Acharya / nauczyciel / kapłan
Brahman – przyczyna wszystkiego, co istnieje (dosłownie: pęcznienie, powiększanie, rosnąć, powiększyć)
Brahman – męskie bóstwo – stworzyciel (ojciec ludzi)
Bahman – jedna z siedmiu emanacji Ahura Mazdy (stworzyciela, ojca ludzi). Według mitu ludzie mieli powstać z jego potu (patrz: mit wołchwów o stworzeniu człowieka)
Abram / Abraham – „ojciec wielu narodów”
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Wrócę jeszcze do etymologii Sanskryt/Samskryt/Samskrita. Sanskryt to podobno przeinaczanie Angoli. Jak napisałem wyżej może być „sam s krt” czyli sam z krtani. Język naturalny, samo tworzący, wydobywający się z krtani dla tych, którzy wyrośli w jego kręgu.
Kirtan w Samskrycie to mówienie, opowiadanie
PolubieniePolubienie
Skoro sanskryt jest bardzo podobny do języków słowiańskich i został przyniesiony do Indii przez R1a, to chyba Wedy, które są tym językiem zapisane można uznać za zabytek języka starożytnej słowiańszczyzny, języka prasłowianskiego ?
PolubieniePolubienie
Wrócę do mojego powyższego pytania, możesz ktoś skomentuje. Jedna z teorii mówi, że Ariowie wyruszyli w 3 czy 2 tysiącleciu p.n.e. z terenów polskich na wschód, dotarli do Indii. Przyjmijmy ja jako prawdziwą. Ci co zostali po czasie utworzyli etnos Słowian, byli protosłowianami, z tego wynika że Ariowie, grupa znana z Indii również byli protosłowianami – emigrantami, mieli swój język i potrafili go zapisywać – sanskryt. Język ten nie powstał w trakcie wędrówkid do Indii, ani po przybyciu tam, oni go już tam przynieśli, więc musieli go „wziąć” z terenów polskich od współbraci protosłowian. Stąd teza, że sanskryt może być rozpatrywany jako język prtosłowoiański a Wedy w nim spisane są zabytkiem protosłowiańszczyzny ?
PolubieniePolubienie
Trzeba mieć też na uwadze to, że Sanskryt podczas wędrówki Ariów mógł być narażony na wpływy innych ludów napotkanych na trasie tej wędrówki, oraz na wpływ lokalnych języków drawidyjskich napotkanych już na subkontynencie indyjskim.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
W sanskrycie dużo jest słów podobnych do słowiańskich, ale to nie to samo i to mniej więcej jest tak jak u Bałtów. Pochodzenie wspólne od PIE, ale że znacznymi zmianami pod wpływem miejscowych
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Witam. Od niedawna zainteresowałem się sprawami pochodzenia Słowian. Przeglądam rózne strony (miedzy innymi tu trafiłem), czytam publikacje i musze powiedzieć, że panuje straszny mętlik informacyjny. Nigdzie nie znalazłem krok po kroku, rzetelnie opisanej historii, miejsca pochodzenia i wędrówki rodu R1A. Gdzie, kiedy znaleziono dowód R1a, w którym dokładnie miejscu, jakie dadowanie próbki kopalnej, brak porządnych map. Ten galimatias infomacyjny zniechęca do poszukiwania informacji i sądzę nie wspiera idei odrodzenia słowiańszczyzny. Sporo dobrego robią amatorzy, zapaleńcy ale też i duzo szkód, wtłaczając w Internet bezład informacyjny, manipulacje, wodolejstwo i zwykłe chciejstwo. Mam na myśli Turbosłowian, trochę pachną prowokacja, krecią robotą. Zaskaukje natomiast, mocno dziwi nieróbstwo wręcz zawodowych historyków, ludzi z uczelni, PANów, oplacanych z publicznych pieniedzy. Nie robią ono praktycznie nic a wręcz szkodzą. z zaciętością wspierając historię niemiecką. Wiekszym pozytkiem dla kraju byloby sądzę zlikwidować ta całą grupkę zawodowych historyków uczelniano-panowskich. Generalnei artył dobry, treściwy ale bez dobrych mapek łatwo czy w korokach przedstawionej historii łatwo się pogubić W tekście przydałyby się odnoś. Pozdrawiam Marek
PolubieniePolubienie
Czytam różne strony i też Cz. Białczyńskiego. On napisał coś takiego:
„ŚWIADOMOŚĆ JEST NAD MATERIĄ I ONA MATERIĄ WŁADA.
Pamiętajcie, że każdego dnia w południe, dokładnie o godzinie 12.00 duża grupa Polaków z pełną wiedza jak to robić łączy się ze Świadomością Nieskończoną, rozciągając wspólnie z NIĄ-Naszą Macierzą, nad Polską i Międzymorzem Wielką Amarantową Tarczę Obronną ze Srebrzystym Skrzystym Złocistym Ognistym Wielkim Białym Orłem-Sokołem-Rarogiem-Wijniksem/Feniksem.
Rozwiązanie duchowe proszę was Dzieje Się cały czas i Promieniuje ów Wijniks-Feniks Święty Raróg w całą Słowiańszyczynę i w całe Międzymorze. Także na Kaukaz i Turcję, Grecję i zachodnią Europę, jak również na Rosję . Malo tego promieniuje na Chiny i Indie. Mogliście się już wiele razy o tym przekonać”.
Jak Pan sądzi, odleciał, czy mu się pogorszyło?
PolubieniePolubienie
Trudno mi Pani / Panu odpowiedzieć. Nie znalazłem tego artykułu i nie wiem, czy Cz. Białczyński jest jego autorem.. Najlepiej byłoby zwrócić się do tego kto to napisał. Pozdrawiam
PolubieniePolubienie
R1a to ta nieudana gałąź R1. Najlepsi ze Słowian sa Czesi, dlatego, że u nich R1a prawie równe R1b. Ruscy dzięki znacznemu udziałowi ugrofinskich tez trochę lepiej niz pozostali. Najgorzej jest w Polsce, w której jest wyraźna przewaga R1a. Tak wskazują fakty
PolubieniePolubione przez 1 osoba
A jaka gałąż R1a jest niby „udana”, co? Swoją drogą pikna logika. Brawa, brawa! Uważaj, żebyś koleszko sam nie miał tego „defektu”, bo co wtedy? Sznur i gałąź pod ciężarem zgięta? 🙂
PolubieniePolubienie
Panie Skribha bez urazy, może Pan pisać poprawnie po polsku ? źle się czyta, „koleszko” to tylko przykład. Na swoim forum też Pan pisze dziwacznie. Pomimo ze myśl wartościowa niezbyt dobrze się czyta. Druga sprawa chodzi o gałąź od R1, nie R1a. HansClos niestety ma wiele racji, chociaż widać, że to jakiś przechodzień wrzucający swoje negatywne 3 grosze. Pozdrawiam
PolubieniePolubienie
„slavmir” piszesz nieprawdę, patrz:
(…) R1a to ta nieudana gałąź R1. (…)
Ja nie mam „forum”, a piszę jak mi pasuje. Miło, że doceniasz wartość myśli.
Masz prawo do swojego zdania, a ja mam prawo mieć je w głębokim poważaniu. Co do „koleszko” no to niby gdzie nie jest to poprawnie w j. polskim, hm?
Wjaśnię to od ponownie, patrz:
Tu jest sedno:
Niewolnicza historia Polski: System Arenda
(…) HansClos niestety ma wiele racji (…)
W gdzie, hm? Ty też jesteś lub czujesz się „nieudanym R1a”, hm?
PolubieniePolubienie