Wstęp do etnogenezy

         

Na niniejszym blogu będą prezentowane złożone dzieje, w efekcie których ukształtowały się podstawy etnosu społeczności europejskich, wyrosłych z napływowych ludów indoeuropejskich oraz wcześniej przybyłych na te obszary ludów określanych jako staroeuropejskie, a także innych.

Należy jednocześnie pamiętać, że wszyscy obecni ludzie mają wspólnych przodków. Ich dzieje to miliony lat kształtowania się istot człowiekowatych, z których wyodrębnił się ok. 1,8 miliona lat temu hominid, nazywany Homo erectus. On jako pierwszy z istot ludzkich opuścił Afrykę. Z niego, jeszcze w Afryce, wyodrębnił się najpierw tzw. człowiek heidelberski. Ten ostatni był z kolei protoplastą neandertalczyka.

Człowiek współczesny, tzw. Homo sapiens sapiens, również wywodzi się z Afryki, z późnej formy gatunku Homo erectus lub człowieka heidelberskiego.

Być może jest to zaskakujące, ale chronologicznie pierwszym wśród homindów rodowitym Europejczykiem jest neandertalczyk. Ten gatunek człowieka właśnie tu powstał.

Homo sapiens, jako nowy gatunek, wyodrębnił się w Afryce co najmniej 315 tysięcy lat temu. Nowe badania wskazują, że ludzie z tej populacji opuszczali w małych grupkach swoją afrykańską kolebkę już co najmniej 185 tysięcy lat temu.

Wiadomo też, że praktycznie wszyscy dzisiejsi pozaafrykańscy ludzie nie pochodzą od tych pierwszych emigrantów. Gigantyczna katastrofa ok. 70 tysięcy lat temu praktycznie dokonała eksterminacji większości ówczesnych ludzi. Z około stutysięcznej populacji ocalało wtedy co najwyżej 10 tysięcy ludzi i to głównie w Afryce. Jak się okazuje przyczyną była megaeksplozja wulkaniczna, tysiące razy silniejsza niż wszystko to, co obecni ludzie mogą sobie wyobrazić w związku z obserwacją wybuchów tzw. zwykłych wulkanów.

Od tych, którzy ocaleli, pochodzą wszystkie współczesne, pozaafrykańskie populacje ludzkie, a dawni mieszkańcy Afryki są protoplastami globalnej ludzkiej społeczności. W toku dziejów kształtowały się poszczególne ludy, które możemy rozpoznawać poprzez to, co po sobie zostawiły, czyli zabytki materialne, tradycje kulturowe oraz geny obecne w ich szczątkach kopalnych i utrwalone w organizmach dzisiejszych ludzi.

Geny dowodzą, że człowiek współczesny krzyżował się na wszystkich etapach swojej wędrówki z innymi, ówcześnie z nim występującymi gatunkami Homo. Wiadomo, że mamy w sobie pulę genową neandertalczyka, także tzw. człowieka z Denisowej Jaskini. Dużą część genotypu odziedziczyliśmy po naszych przodkach, między innymi po Homo erectus.

Dzięki wykorzystaniu nowoczesnych nauk możemy śledzić uwarunkowania, w jakich dokonywały się migracje i wskazywać powody kierunku wędrówek ludów. Na pewno wielkie znaczenie miały w tym procesie zmieniające się warunki klimatyczno-przyrodnicze, w tym powracające i cofające się zlodowacenia, które określały możliwości bytowe.

W czasach przypadających na okres maksimum ostatniego zlodowacenia, tj. około 26–18 tysięcy lat temu na obszarach azjatyckich z potomków dawnych migrantów z Afryki, wykształciły się społeczności, z których następnie powstały ludy określane jako indoeuropejskie. Wśród nich byli przodkowie większości obecnych Europejczyków, w tym ludów słowiańskich, celtyckich, romańskich, germańskich.

Język, którym się posługiwali, określany jest jako praindoeuropejski. Stał się on podstawą dla tworzenia większości współczesnych języków europejskich.

Indoeuropejczycy nie przybyli do bezludnej Europy. Była ona w tym czasie zasiedlona przez tzw. ludy staroeuropejskie, z którymi napływowe grupy mieszały się. Nie był to też akt jednorazowy, ale trwał z mniejszym lub większym natężeniem i udziałem kolejnych grup ludzkich tysiące lat. Stąd nie ma mowy o homogeniczności poszczególnych, współczesnych populacji. Można natomiast wskazać dominanty, które tworzyły poszczególne etnosy i określały ich późniejsze dzieje.

O przodkach Słowian możemy powiedzieć, że kształtowali się w oparciu o przeważający ród genetyczny, określany nazwą haplogrupy Y-DNA jako R1a. Genetyka genealogiczna, wyniki badań archeogenetycznych, archeologia i inne nauki pomocnicze historii dowodzą, że 15 tysięcy lat temu znalazł się on na wschodnich rubieżach Europy, 10 tysięcy lat temu był już na obszarze Bałkanów, zaś 7,8 tysięcy lat temu zaczął odgrywać coraz większe znaczenie na ziemiach Odrowiśla.

Przedstawiciele tej społeczności przybyli z Azji do Europy szlakiem wyznaczonym generalnie przez Wielki Step i tutaj w koegzystencji z miejscową ludnością staroeuropejską, a także innymi, tworzyli społeczności protosłowiańskie, z których wykształcili się później Prasłowianie, a następnie Słowianie i w konsekwencji wszystkie narody określane jako słowiańskie. Stąd też genotyp dzisiejszych Słowian obejmuje ludność charakteryzującą się zarówno halopgrupą R1a, jak i pochodnymi haplogrupy I, także R1b oraz innymi – mniejszościowymi.

Z kolei wśród społeczności zdominowanych przez ludność charakteryzującą się haplogrupami pochodnymi R1b wykształciły się zalążki ludów określanych jako celtyckie czy italo-ilyryjskie.

Uwaga o zróżnicowaniu genotypów dotyczy również obecnych ludów germańskich. W tym przypadku trudniej jest stwierdzić, które społeczności w procesie konwergencji miały przeważający wpływ na kształtowanie się etnosu.

Mieszanie się ludów trwało praktycznie zawsze. W kolejnych etapach w procesie tym brały udział rozliczne grupy rozprzestrzeniające się w sposób gwałtowny lub trwający setki lat. Efektem były konflikty, ale też mniej lub bardziej dobrowolne jednoczenie się, powstawanie nowych kultur, organizmów wspólnotowych, plemiennych lub ponadplemiennych, w końcu państw i narodów. W toku dziejów niektóre z nich, podlegając przemianom, rozwijały się dalej, inne zanikły …

by histslov

Introduction to ethnogenesis

This blog will present complex history, which resulted in the foundations of the ethnos of European societies, grown up from the influential Indo-European peoples and those who were previously referred to as Old European peoples and others.

It should also be remembered that all present people have common ancestors. Their history is millions of years of formation of human beings, out of which about 1.8 million years ago a hominid, called Homo erectus, was isolated. He was the first human to leave Africa. From him, even in Africa, he first distinguished the so-called Heidelberg man. The latter was in turn the progenitor of the Neanderthal.

Contemporary man, so-called Homo sapiens sapiens also originates from Africa, from the late form of the species Homo erectus or the Heidelberg man.

Perhaps this is surprising, but the first Neanderthal is the first among homindas to be a native European. This species of man was created here.

Homo sapiens, as a new species, was distinguished in Africa at least 315,000 years ago. New research indicates that people from this population left their African cradle in small groups at least 185 thousand years ago.

It is also known that practically all present-day non-African people do not come from these first emigrants. A gigantic catastrophe about 70,000 years ago practically exterminated most people of that time. About 10,000 people survived at that time, at most 10,000 people, mainly in Africa. As it turns out, the cause was volcanic megalisphere, thousands of times stronger than anything that present people can imagine in connection with the observation of explosions so-called. ordinary volcanoes.

All contemporary, non-African human populations come from those who survived, and the ancient inhabitants of Africa are the protoplasts of the global human community. In the course of history, individual peoples were formed, which we can recognize through what they left behind, that is, material monuments, cultural traditions and genes present in their fossil remains and embedded in the bodies of today’s people.

The genes prove that contemporary man was crossing all stages of his journey with other Homo species that were present with him. We know that we have in ourselves a Neanderthal gene pool, also man from the Denis Cave. We inherited a large part of the genotype from our ancestors, including Homo erectus.

Thanks to the use of modern sciences, we can follow the conditions in which migrations occurred and indicate the reasons for the migration of peoples. Certainly, the changing climate and nature conditions, including recurring and retreating glaciations that defined living opportunities, were of great importance in this process.

In times falling on the maximum period of the last glaciation, i.e. around 26-18 thousand years ago in Asian areas from the descendants of former migrants from Africa, communities were formed, from which then the Indo-European peoples originated. Among them were the ancestors of the majority of Europeans present, including the Slavic, Celtic, Roman and Germanic peoples.

The language they have spoken of is called the Indo-European one. It has become the basis for the creation of the majority of contemporary European languages.

Indo-Europeans did not come to a deserted Europe. At that time it was settled by the so-called the Old European peoples with whom the influential groups mingled. It was not a one-off act, but it lasted with more or less intensity and the participation of subsequent groups of people for thousands of years. Hence, there is no homogeneity of individual, modern populations. It is possible, however, to indicate the dominants that created particular ethnoses and defined their later history.

We can say about the ancestors of the Slavs that they were based on the prevailing genetic dynasty, called the haplogroup Y-DNA as R1a. Genealogical genetics, archeogenetic research results, archeology and other auxiliary sciences of history prove that 15,000 years ago it found its way to the eastern reaches of Europe, 10,000 years ago it was already in the Balkans, and 7.8 thousand years ago it began to play an increasingly important role on the land of Odrowiśla.

Representatives of this community came from Asia to Europe along the route designated generally by the Great Steppe, and here in coexistence with the local Old European population, and others, formed the Protosslav communities that later formed the Prasłowians, then the Slavs and, consequently, all nations referred to as Slavic. Therefore, the genotype of today’s Slavs includes the population characterized by both the R1a haloprotein and the haplogroup I derivatives, also R1b and other – minority groups.

In turn, among the communities dominated by the population characterized by haplogroups derived from R1b, the origins of peoples known as Celtic or ital have developed.

Attention to the diversity of genotypes also applies to the current Germanic peoples. In this case it is more difficult to say which communities in the convergence process had a predominant influence on the formation of ethnos.

The mixing of peoples lasted practically always. In subsequent stages, numerous groups spread in a violent or hundreds of years took part in the process. The result was conflicts, but also more or less voluntary unity, the emergence of new cultures, community organisms, tribal or extramural, in the end states and nations. In the course of history, some of them, undergoing change, developed further, others disappeared …