Suevi, a czy to byli Słowianie?

Jan z K, MM i reszta Panów
– nie ma dowodów na polewanie wodą stosów, ani ognisk, tym bardziej, że w kulturach aryjskich i w kulturze ludowej Słowian był zakaż polewania wodą ognia -był to pewien rodzaj bluźnierstwa w stosunku do ognia, istot z nim związanych
– istotnie woda oddzielała świat zmarłych od żywych, jest o tym w mitach Pelazgów, Ariów, Indoariów, podaniach ludowych na Słowiańszczyźnie
– co wózków kultowych skłaniam się po części do opinii MM, że były to m.in korowody pogrzebowe, ale nie tylko także korowody związane z innymi bóstwami i rytuałami;
– charakterystyczne dla kultury łużyckiej symbole to tryskelion i swastyka, oba nie mające nic wspólnego z „symbolami solarnymi,
– taka ciekawostka o nt. występowania tryskelionu – jest głównie obszar kultury łużyckiej, stosunkowo rozpowszechniony w epoce brązu na terenie Skandynawii, Bałkanów, ale również Azji Centralnej. W późniejszych czasach (epoka żelaza, czasy rzymskie) pojawił się w obszarze kultury celtyckiej, ale co ciekawe najmocniej na terenie Irlandii i Bretanii. w tej ostatniej przed przybyciem Celtów zamieszkiwali Wenetowie…
– kult jelenia był powszechny w kulturze łużyckiej podobnie jak na terenie kultur Proto Ario-Słowiańskich. Tam pozostało po nim najwięcej artefaktów, podań i żywych rytuałów. więcej o tym w naszej książce podobnie jak o swastyce, tryskelionie i wózkach kultowych.

PolubieniePolubienie

Jan z K. /wędrówka duszy/ Może mała poprawka, chyba nie zmieniająca tego co zapisałeś i o czym sam wcześniej napisałem, że /Występują również wózki kultowe z motywami ptaków, może symbol wędrówki pomiędzy światem żywych i zmarłych, co uzasadniałoby ich rolę w ceremoniach pogrzebowych, pomagających zmarłemu w przedostaniu się w zaświaty, należących do tak istotnych dla społeczności pradziejowych rytuałów przejścia. http://www.maie.lodz.pl/pl/dzialy/spotkania-z-archeologia/wozek-kultowy-z-epoki-brazu /
W tradycjach hinduskich, devaloka jest rozumiana jako miejsce tymczasowe . Należy powrócić do życia na Ziemi, aby stać się lepszym i nauczyć się więcej, a tym samym osiągnąć wyzwolenie ( moksza ). Kiedy osiąga się mokszę, wszelkie inne życia stają się niepotrzebne i nie powraca się na Ziemię. Taka informacja https://en.wikipedia.org/wiki/Devaloka

Poraj // – nie ma dowodów na polewanie wodą stosów, ani ognisk, tym bardziej, że w kulturach aryjskich i w kulturze ludowej Słowian był zakaż polewania wodą ognia -był to pewien rodzaj bluźnierstwa w stosunku do ognia, istot z nim związanych //
Faktycznie napisałem, że /Woda służyła do polewania stosu/ i według tego co udało mi się ustalić w obyczajach o tradycji wedyjskiej istniejącej do tej pory Indiach. Wygląda to tak, że w czasie procesji, która prowadzi na miejsce kremacji, żałobnicy odmawiają odpowiednie wersy. Wołają też władcę piekła Jamę. Po dotarciu na miejsce, ciało osoby zmarłej umieszczane jest na specjalnie przygotowanym drewnianym stosie pogrzebowym. Tak przygotowany stos podpala się. Na ogół dokonuje tego najstarszy syn zmarłego. Syn zmarłego powinien także trzy razy okrążyć stos i polewać go świętą wodą.

PolubieniePolubienie

Hon 2.
Może wyraziłem się mało jasno nie gasi się ognia wodą, to polewanie o którym piszesz ma widać charakter ofiary i jest pewnie symboliczne, nie polega na gaszeniu.
Devaloka to w bon – bardo, czyli stan pomiędzy pośredni, kościół przyjął to stosunkowo późno jako czyściec.

PolubieniePolubienie

@ Kawalec

Hræda …. to nieco znieksztalcony zapis slowackiego i slowianskiego nazwania/nazwiska Hredzak,
a nie „nazwania gockiego”.

Ten paragraf;
„Wulfhere sohte ic ond Wyrmhere; ful oft þær wig ne alæg,
þonne Hræda here heardum sweordum,
ymb Wistlawudu wergan sceoldon
ealdne eþelstol Ætlan leodum.”
podaje w moim tlumaczeniu;
„Tutejszy Wilk [Wolfhere] i tutejszy Robak [Wormhere] (stwierdzili), ze rzadko kiedy działania wojenne byly wstrzymywane, kiedy zastepy Hredzakow [Hrædas] wokół lasu wiślanego musiały bronić mieczami swego starożytnego miejsca zamieszkania przed ludem Attyli.”

Slowianskie nazwania Wilk, Robak, slowackie Hredzák, Hredzáková [= polskie Redzak] wskazuja kto bronil „starożytnych miejsc zamieszkania Slowian” czyli Brame Morawska z pobliskimi zrodlami Wisly , przed hordami Attyli;
https://forebears.io/surnames/hredz%C3%A1k

PolubieniePolubienie

Poraj
//napisałem na co masz odpowiedzieć
– nie wskazałeś mitów i wierzeń w księgach saskich, które byłyby wcześniejsze od sag islandzkich i Eddy
– nie wskazałeś dzieł literatury niemieckiej, które byłyby wcześniejszej od dzieł islandzkich,a które zawierałyby wzmianki mitologicznie //
Według życzenia to ci odpowiedziałem poprzednio i jeszcze raz napiszę to samo:
1. Anglo-Saxon Chronicle z IX w., Old Saxon Baptisma z VIII w.. Jedno jak i drugie dzieło zostało spisane kilkaset lat wcześniej niż sagi islandzkie i Edda z XIII w.
2/ Anglo-Saxon Chronicle z IX w.
– Saxnot – legendarny protoplasta plemienia Sasów.
3/ Res gestae saxonicae sive annalium libri tres Widukinda z X w., to jest kronika, ale zawiera wzmianki o legendarnym pochodzeniu Sasów od żołnierzy Aleksandra Macedońskiego.
Dałem ci rzeczowy komentarz, w którym nie ma ad personam, a jest merytorycznie. U ciebie jest wręcz odwrotnie. Zgadzam się z tobą //skończ z tym bełkotem o joginach i Hunach//, ale ty to napisałeś. Czyli nic z tego nie wyjdzie, że 1. kapłani Słowian Połabskich byli joginami, 2. były królestwa Hunów w Skandynawii, które podporządkowały sobie królestwa Szwedów.

PolubieniePolubienie

Może na temat „Anglo-Saxon Chronicle z IX w. – Saxnot – legendarny protoplasta plemienia Sasów. Dokładnie jest tam o Aescwine z Esseksu, którego przodkiem był Saxnot. Kronika wymienia przodków władcy z terenu Brytanii, a jego związek z bóstwem jest nikły i wynika z przypuszczenia historyków. O nazwie podobnej do Saxones jest u Ptolemeusza na południe od Płw. Jutlandzkiego. U Tacyta jest Auiones. Potem Saxonami mieli być Kouadoi , co zostało zinterpretowane jako nieporozumienie a tak na prawdę chodziło o Chauci lub Chamavi . Następnie byli w Nadrenii a Rzymianie utworzyli okręg wojskowy zwany Litus Saxonicum („Wybrzeże Saksonii”) po obu stronach kanału La Manche .W latach 441–442 po raz pierwszy o Sasach wspomniano jako o mieszkańcach Brytanii, gdy nieznany historyk galijski napisał: „Prowincje brytyjskie … zostały zredukowane do panowania Saksonów ”. Po wejściu do Batavii zmieszali się z tamtejszymi Frankami. Następnie widziano ich w północnych Niemczech, potem obejmowali terytoria na południe od Fryzów i na północ od Franków a na za zachodzie sięgali aż do Dolnego Renu i północnej Francji. Z tego co wiadomo Sasi mieli centrum swych ziem wokół świętego dębu Irminsul w Nadrenii Północnej Westwalii. Karol Wielki chcąc mieć z nimi spokój deportował część z nich do Wagrii, co spowodowało, że częściowo zmieszali się z Obodrytami i Wenedami. Według zaś poematu wędrownego anglosaskiego skalda VI-VII wiek Widisch Sasi mieli swą ojczyznę koło lasów nadwislańskich, gdzie bronili się przed ludami Aetli. Pytanie jest więc takie, że jak nad Wisłą mieli swoją ojczyznę, to kim byli.

PolubieniePolubienie

@Kawalec
//Sasi mieli swą ojczyznę koło lasów nadwislańskich, gdzie bronili się przed ludami Aetli. //
To jakaś Twoja osobista interpretacja poematu „Widshit” bo w oficjalnej wersji w tym fragmencie nie ma żadnych Sasów lecz
są Hreadowie czyli odłam Gotów

PolubieniePolubienie

Kawalec
Z Sasami jest po części jak z Germanami i Sarmatami
chyba o tym już w którymś wątku pisałem, że w kronikach wczesnośredniowiecznych (m.inj rocznikach fuldajskich) jasno powiedziane jest, że Saksonię zamieszkują różne ludy, w tym Słowianie, Bawarowie, Awarowie…
Wskazanie na Saksonów w Brytanii owszem, na południu płw. Jutlandzkiego również, co do reszty byłbym ostrożny.
Szczególnie z Irmin-sulem, który był najpewniej bóstwem (boginią? w róznych źródłach przedstawia się różna płeć tego bóstwa) Cherusków/Hermionów.

PolubieniePolubienie

Ino Poraj
Komentarz do zdań:
/U Słowian trudno jest mówić o łodziach jako środku transportu duszy / i /najstarsze pochówki łodziowe to tocharskie, pochówki łodziowe (nie pamiętam w której dynastii, ale chyba u Ptolemeuszy) występowały tez zdawkowo w Egipcie. Pochówki zbliżone do łodziowych ( w drewnianych łupinach, nie zakrytych skrzyniach) można też odnaleźć na terenie Polski wczesnośredniowiecznej /
Na ziemiach słowiańskich znaleziono kilkadziesiąt pochówków zarówno w postaci „łodziowatych” struktur kamiennych, jak i rzeczywistych łodzi. Przykładem jest wczesnośredniowieczny pochówek łodziowy znaleziony w Szczecinie. Budowa łodzi jak i topór jest pochodzenia słowiańskiego: Kamil Kajkowski, Piotr N. Kotowicz Zapomniany wczesnośredniowieczny pochówek łodziowy ze Szczecina .
Najstarszy pochówek łodziowy znany jest z kultury Ertebølle z VI – V tys. pne. z duńskiej wyspy Æro ze stanowiska Møllegabet na wyspie Æro . Łódź wykonana została w technice dłubanki. Tocharskie groby są późniejsze.

PolubieniePolubienie

Z pochówkami w kulturze Ertebølle było różnie, bo były szkieletowe i kremacyjne. Te drugie dotyczyły jedynie mężczyzn. Były takie charakterystyczne pochówki jak np. , że zwłoki kładziono na na łabędzim skrzydle lub na porożu jelenia.

PolubieniePolubienie

Panowie, chyba się zgodzicie, że rodzaj pochówku nie zawsze jest jednolity w obrębie tej samej kultury, bo jego rodzaj mógł wynikać, np. z tego kogo obowiązywało ciałopalenie, a kogo nie. Ważniejsze było co uważano za skuteczne pochowanie zmarłego aby jego duszy umożliwiono szybkie uwolnienie od ciała, czy żeby nie szkodziła żywym. U Słowian i Ariów chodziło o wcielenie się duszy w kolejne istnienie.

PolubieniePolubienie

U Słowian przed chrześcijaństwem było co? Śmierć oznaczała. że należy szczególnie zadbać aby duch zmarłego bez żalu i chęci powrotu odszedł w zaświaty. Oznaczało to, że wyposażano jego grób w żywność, potrzebne przedmioty. Do tego uśmiercenie żony, żeby towarzyszyła mężowi. Igrzyska na cześć zmarłego, stypa, spalenie zwłok. Z tego co notował Brückner na podstawie starych zwyczajów ludowych pilnowano tego, żeby zmarły nie potrafił wrócić do swojego domu, dlatego wynoszono zwłoki nie drzwiami lecz jakąkolwiek inną drogą, przez okna lub nawet w tym celu wyważano część ścian Tryzna, spalenie zwłok, żeby duszę uwolnić od ciała w drodze do zaświatów, Po śmierci, regularnie odprawiano uczty na grobie. No i pozostają jeszcze Dziady, czyli czas kontaktu z duszami zmarłych. Cel tych zabiegów jest dosyć jasny, żeby zmarły nie powrócił w roli złej istoty. U Hindusów takie przekonanie wyrażało się w wierze w kolejne w tym lepsze lub gorsze wcielenia

PolubieniePolubienie

MM, np. wspomniane przez ciebie Dziady. Co w tym jest przekształcone w duchu chrześcijańskim a co wynika z dawnych wierzeń. Gdyby to odtwarzać, w formie bez naleciałości chrześcijańskich, to co jest ważne, według mnie jako główne założenie są trzy sprawy. Pierwsza polega na wspomożeniu dusz zmarłych w ich egzystencji przez dokarmienie, druga aby dusza przeszła swego rodzaju terapię , oczyściła się z tego co za życia ziemskiego mogła złego uczynić. Trzecia wiąże się z okazaniem więzi rodowych.

PolubieniePolubienie

Jeszcze wrócę do skrapiania płonącego stosu pogrzebowego wodą. Ogień i woda to dwa żywioły oczyszczające, więc chodzi tu o zdwojenie obrządku wyzwolenia duszy. Woda obmywa z grzechu (chrzest), woda niszczy zło (potop). Ogień spopiela, woda ożywia.

PolubieniePolubienie

Ho.2. // Pojęcie devaloki może jednak róznić Słowian od Ariów//. W Wedach wyraźnie jest zaznaczone, że wejście do devaloki umiejscowione jest na północnym wschodzie. Najwyższy poziom szczęścia i wyzwolenia duszy jest położony u wybrzeży Północnego Mlecznego Oceanu. To siedziba bogów i kraina „błogosławionego ludu” .

PolubieniePolubienie

Ino to co napisałeś w pierwsze części swego postu (z czym się w pełni zgadzam) jest nieco sprzeczną z częścią drugą.
w wedyzmie i bon ofiary składa się właśnie wybranych klasom istot, w przypadku ofiar związanych z procesem umierania, ofiary palone są zwykle składane preta, czyli głodnym duchom, tym co się nie odrodzili w pełni, lecz zostali (z różnych względów o których pisałem) zatrzymani tu. To raczej istoty cierpiące, choć to nie są istoty ani sfery piekielne (choć czasami to względne).
Istoty te żywią się dymem z potraw (składanym w ich intencji), odstrasza je woda.

PolubieniePolubienie

Ino ‚Ciałopalenie utrzymało się jako główny pochówek u ludów z tradycją aryjską w hinduizmie, także buddyzmie, który czerpie z wedyzmu. I tutaj wydaje mi się trzeba szukać koncepcji duszy i co z nią się dzieje. Chodzi o założenie nieba i piekła’
Koncepcja duszy powstała w związku z ciałopaleniem?

PolubieniePolubienie

@ Kawalec – 5 października 2020 o 18:12
„Może na temat „Anglo-Saxon Chronicle z IX w. – Saxnot – legendarny protoplasta plemienia Sasów.. …Pytanie jest więc takie, że jak nad Wisłą mieli swoją ojczyznę, to kim byli.”

Thomas William Shore w „Origin of the Anglo–Saxon race” z 1906 r. pisze, ze plemiona zachodniosłowiańskie były częścią anglosaskich inwazji na Anglię.
Wspolczesne rozmieszczenie nazwiska Sas w Europie w 2014 r. potwierdza teze T.W. Shore.
Rumunia – 6,708 osob o nazwisku Sas, Polska – 3,797 osob, Ukraina – 3,415 osob,
Wegry – 1,637 osob, Belgia – 1,334 osob, Holandia – 1,175 osob, Francja – 218 osob,
Austria – 135 osob, Niemcy – 132 Sas i 8,967 osob ale o nazwisku Sasse,
Czechy – 78 osob o nazwisku Sas i … Anglia – 175 osob o nazwisku Sas;
https://forebears.io/surnames/sas

@ Kawalec – 6 października 2020 o 09:41
„Światło nie zostało jeszcze oddzielone od ciemności, ale niech będzie z Hredami.”

Dalej istnieje ciemnosc, bo moja wyszukiwarka internetowa, nie moze wyszukac zrodlowych informacji o … Hredach ??.

PolubieniePolubienie

Władysław Moskal
Hredowie
Wulfhere sohte ic ond Wyrmhere; ful oft þær wig ne alæg,
þonne Hræda here heardum sweordum
ymb Wistlawudu wergan sceoldon
ealdne eþelstol ætlan leodum.
W tłumaczeniu J. Fisiaka
Wulfhera odwiedziłem i Wyrmhera, często tam walka nie ustawała,
kiedy Hredów wojsko twardym mieczem
obok Gotów Wiślańskich puszczy bronić musiało,
starej ojczyzny, przed wojskami Attyli.

PolubieniePolubienie

@Kawalec
Najważniejsze w tym fragmencie poematu są dwa konkretne imiona czyli Wulfhere i Wyrmhere , są to imiona gockie bo znaczą tyle co
„pogromca wilka ” i „pogromca smoka ” a skoro odnoszą się do wojowników z ludu Hreade , t zn ,że ci byli Gotami a nie Sasami czy tym bardziej Słowianami bo i takie pomysły się pojawiają

PolubieniePolubienie

@Kawalec
//Nie wiesz jeszcze co myśleć. //
Jeśli wojownicy o gockich imionach
należą do ludu Hraede to kim mogą być ?
T zn , istnieje jakaś przestrzeń ,że
nie byli Gotami ale skoro są przynajmniej
dwa konkretne gockie imiona , to chyba
jest to jakiś dowód na to, że nimi byli
bo na to ,że należeli do innego ludu
są wyłącznie spekulacje np Tadeusz Lewicki
nieżyjący już mediewista uważał ,że
mogli to być t zw „Biali Chorwaci ”
i to tylko z uwagi na rzekome podobieństwo
pojęcia „hraede” z „chorwat ” , co wydaje się być
mocno naciągane , poza tym w poemacie
występuje nazwa „Hredh-Gotum” co raz jeszcze
daje przesłankę ,że lud Hredh-Gotum
i lud Hraede to ta sama społeczność
czyli Goci

PolubieniePolubienie

Z jakim wyobrażeniem duszy przybyli Ariowie do Indii? Może dusza nie oznaczała liczby pojedynczej, a tak jak w szamanizmie było wiele jej
wymiarów?

PolubieniePolubienie

Puuuq //Z azw yczaj z e sta w ia się ty c h *H ra ed e z G ota m i// Zazwyczaj, kto zestawia Hreade z Gotami? A jak jest w oryginale?

PolubieniePolubienie

@Kawalec
W oryginale brzmi to tak: „Ic wæs mid Hunum ond mid Hreðgotum,” (wers 57)

PolubieniePolubienie

trochę się tu splotły dwa wątki o Gotach o duszy i paleniu żon, nie wiem jak to rozdzielić.
Co do szamanizmu podział dusz tak na prawdę wynika z narzucenia na ich wierzenia interpretacji z perspektywy dogmatu duszy.
Nie idzie tu o duszę (podobnie jak w wedyzmie czy bon) lecz różne rodzaje świadomości, umysłu – tez trudno o znalezienie odpowiednich pojęć. Niemniej nie jest to sprzeczne z szamanizmem.

PolubieniePolubienie

/Nie idzie tu o duszę (podobnie jak w wedyzmie czy bon) lecz różne rodzaje świadomości, umysłu – tez trudno o znalezienie odpowiednich pojęć. Niemniej nie jest to sprzeczne z szamanizmem/
I tak dalej, tylko, że jak wiadomo w Wedyzmie jest Atman – dusza w swej czystej postaci.

PolubieniePolubienie

Been / A może Getowie/ Jordanes pisał o Getach jeźdźcach i według niego byli nimi Antowie. O Antach Bizantyjczycy wiedzieli, że są Alanami. Po rozgromieniu ok. 540 r. nad Dunajem ich przez Sklawenów, część dostała się do niewoli, część rozproszyła się. Może o części z nich, którzy wycofali się na północ do Anthaib pisze Historia Longobardorum .

PolubieniePolubienie

MM To jest to o czym wcześniej pisałem. W buddyzmie nie ma żadnej duszy, nie ma nawet koncepcji reinkarnacji, a związek buddyjskich, czy bonowskich nauk z koncepcją aryjską jest w tym względzie mały. To jest to samo zjawisko, jak z symbolem swastyki. Prędzej ten związek widać w wedyzmie.

PolubieniePolubienie

Array
Gdzie o duszy wcześniej pisałeś, jeżeli można zapytać, poza ‚I tak dalej, tylko, że jak wiadomo w Wedyzmie jest Atman – dusza w swej czystej postaci’ ? Pytanie było z jakim wyobrażeniem duszy przybyli Ariowie do Indii.

PolubieniePolubienie

MM Pisma wedyjskie wskazują, że każda osoba nosi jednocześnie dwie dusze – jasną i ciemną, które walczą ze sobą i w ten sposób określają ludzkie zachowanie, stopień jego dobrych i złych uczynków. U Słowian był Wyraj, Raj, Irij do którego trafiały jasne dusze 40 dni po śmierci ciała. Według przekazów ludowych wraz z dymem stosu pogrzebowego dusza ludzka w postaci ptaków ulatuje do Wyraju, gdzie jednak nie pozostaje wiecznie, powracając za jakiś czas w łono brzemiennej kobiety, przynoszona przez bociana lub lelka (reinkarnacja). Ciemna dusza , która w ciągu swojego życia popełniła błąd , udaje się do Navii. Stąd dusze te w postać złośliwych demonów mogły szkodzić ludziom. Widać w tym, że to jest pierwotna forma, która w Wedach została rozwinięta.

PolubieniePolubienie

//nie można w pełni opierać się na słowiańskich przekazach ludowych//. Że nie można, to nie można. Wiadomo o co chodzi. //proponuję lektury nauczycieli bon// . Na tym można by zakończyć. Jest jeszcze problem swastyki //Ze swastyką szkoda mi czasu na powtarzanie tego co pisałem dziesiątki razy. Tradycja w pełni z tym związana (ezoteryczna) zachowała się w bon oraz w szkołach tantry wedyzmu// . Pisanie dziesiątki razy nie znaczy, że mądrze. W pełni tradycja swastyki w bon się nie zachowała, bo tylko w postaci lewoskrętnej swastyki. Najstarsze swastyki z Mezin i Armenii sprzed 10 k. lat są lewoskrętne i prawoskrętne, a w bon tylko lewoskrętne. Jak by nie było to połowiczna wiedza. Ile to ma wspólnego z wierzeniami Słowian i Ariów? Nie będę się powtarzał, bo do badania źródeł religii przodków Ariów i Słowian najbardziej nadaje się to co jest najstarszego zachowanego w tradycji słowiańskiej i piśmie, czyli Wedach.

PolubieniePolubienie

W Wedach istnieją bogowie tacy jak Agni , Aditya , Indra , Rudra , Visnu , Brahma, którym należy się osobna cześć, natomiast w Upaniszadach zrównani są on z najwyższym, nieśmiertelnym i bezcielesnym Brahmanem-Atmanem. To jest droga przekształcania wierzeń aryjskich.To, co stało się dalej w związku z dużo późniejszym przenoszeniem elementów tych wierzeń w postaci głoszonej przez Buddę, czy tych, którzy przekształcili szamanizm tybetański, jest kolejnym etapem, ale dziejącym się poza właściwym wedyzmem. Przykładem jest odniesienie do Atmana w buddyzmie. ‚świadomość upersonifikowana, której istotą jest oddech (podobnie jak w buddyzmie i bon oddech to m.in świadomość i energia)’ . Oddech jest chyba najgłębszym rozumieniem połączenia życia człowieka z tym co jest przejawem życia. Sanskryt : आत्मन् Atman od indoeuropejskiego korzenia * et-men (oddechu). Słowo to oznacza „esencję, oddech, duszę.

PolubieniePolubienie

Been
W sumie we wpisie pokazujesz, w czym tkwi problem. Bo na początku napisałeś, że Dakowie to Geci, ale dalej wysłałeś ich na stepy. A ci to byli już (Ostro)Goci. Czy można więc robić wyrzut Jordanesowi – a sięgając do źródła Kasjodorowi, a może już Ablabiusowi – że pisząc o Gotach, napisał Geticę?
Jest greko-rzymskie pomieszanie z poplątaniem w tej historii. I myślę, że bez zidentyfikowania DNA Wizygotów tego rozplątać się nie da.

PolubieniePolubienie

WG Ljetopis popa Dukljanina twierdzi, że Słowianie południowi są w rzeczywistości Gotami i daje przegląd królów i sytuacji w kraju po przybyciu Gotów … źródło twierdzi, że Goci podzielili swoje ziemie na dwie części – nazywając góry nad morzem Chorwacją i nadając nazwę Serbii zarówno Bośni, jak i Rasce (część dzisiejszej Serbii)
https://en.wikipedia.org/wiki/Chronicle_of_the_Priest_of_Duklja

PolubieniePolubienie

Been / Ljetopis popa Dukljanina twierdzi, że Słowianie południowi są w rzeczywistości Gotami /. Tekst poniżej i link
Skoro pytaliście mnie, drodzy bracia w Chrystusie i szanowani kapłani ze świętej siedziby arcybiskupstwa kościoła Duklja, głównie młodzi ludzie z naszego miasta, którzy lubią nie tylko słuchać lub czytać o wojnach, ale także o samej wojnie. Wśród młodych ludzi jest już w zwyczaju tłumaczenie Księgi Gotów, która po łacinie nazywa się Regnum Sclavorum, która opisuje wszystkie ich czyny i wojny, z alfabetu słowiańskiego na łacinę, zmuszając swój wiek i kierując się braterską miłością, starałem się i spełniam prośbę. Ale mimo wszystko niech żaden czytelnik nie pomyśli, że napisałem coś innego niż to, co usłyszałem od naszych ojców i starożytnych panów, aby przekazać jako prawdziwą narrację. Podczas gdy Konstantynopol był rządzony przez cesarza Anastazego który zbezcześcił siebie i wielu innych herezją Eutychiusa, a w Rzymie rządził papież Gelazjusz II, w czasie, gdy we Włoszech byli bardzo znani biskupi Herman i Sabin, biskup kanoniczny oraz czcigodny Benedykt z Monte Cassino był na północy zwany Gotami, lud dziki i nieposkromiony, którego wodzami byli trzej bracia, synowie króla Senubalda, których imiona są następujące: pierwszy Brus, drugi Totila, trzeci Ostroilo. I tak Brus, który był starszy od pozostałych, po śmierci ojca zasiadł na tronie i rządził w jego miejscu w kraju swoich narodzin. A Totila i Ostroilo, aby wychwalać swoje imię, za radą i życzeniem ich pierworodnego brata, zgromadziwszy bardzo dużą i silną armię, opuścili kraj i przybyli do prowincji Pannonia i podbili ją wojną. Później przybyli do Templanu z dużym tłumem. Następnie król Dalmatyńczyków, który przebywał w dużym i pięknym mieście Salona, ​​wysłał posłańców z listem do króla Istrii, aby zgromadzili armię, aby wspólnie stawić im opór i bronić. I tak obaj, zbierając swój lud, wyruszyli przeciwko Gotom, a gdy przybyli, rozbili obozy w ich pobliżu, a następnie przez osiem dni, gdy obozy były blisko, żołnierze zaatakowali teraz stąd, teraz stamtąd i zostali ciężko ranni i zabici. I stało się ósmego dnia, że ​​wszyscy uzbrojeni wyszli stamtąd, Chrześcijanie i współplemieńcy i wielka bitwa trwała od trzeciej godziny dnia do wieczora. I na mocy sądu Bożego, któremu nikt nie powinien sprzeciwiać się temu, dlaczego to zrobił, ponieważ być może jakiś wielki grzech był ukryty w chrześcijanach, okrutni Goci odnieśli zwycięstwo; część chrześcijan zginęła, a król Istrii został zabity, a wiele tysięcy chrześcijan zginęło od miecza, a większość z nich została pojmana i wywieziona. A król Dalmatyńczyków uciekł z zaledwie kilkoma żołnierzami i uciekł do swojego miasta Salona. Po tym, ponieważ wielka była armia Totili i jego brata Ostroila, a lud się pomnożył, w porozumieniu ze szlachtą, podzielili armię. A Totila, przeprawiając się ze swoją armią przez Istrię i Akwileię, wyruszył do Włoch, gdzie stoczył wiele wielkich bitew, zdewastował i spalił wiele miast i miasteczek. Stamtąd udał się na wyspę Sycylię, po krótkim czasie zakończył swoje życie, jak powiedział sługa Boży Benedykt. Z kolei jego brat Ostroilo, wkraczając ze swoją armią do prowincji Iliria i tocząc zaciekłe wojny, aby nie było nikogo, kto mógłby mu się przeciwstawić, okupował całą Dalmację i rejony morskie, dopóki nie przybył na obszar Prevalitan i tam osiadł. Ponieważ trzymał ze sobą kilku żołnierzy, wysłał swojego syna o imieniu Senulata, aby podbił Zagorje w Zagorju. Jednak cesarz Konstantynopola po zebraniu armii udał się do Ostroila, ponieważ słyszał, że przebywał z kilkoma z nich w mieście Prewalitańskim. Gdy przybyli ci, których posłał cesarz, znaleźli, jak powiedziano, Ostroila z kilkoma; a jednak przygotowywał się do wojny, ponieważ był człowiekiem odważnym. I tak, gdy bitwa się rozpoczęła, Ostroilo upadł i został zabity, a ci, którzy byli z nim, uciekali. Lud cesarzy po zebraniu łupów powrócił do swojego kraju.
http://web.archive.org/web/20160415232950/http://www.montenegrina.net:80/pages/pages1/istorija/duklja/ljetopis_pop_dukljanina_latinicna_redakcija.htm

PolubieniePolubienie

Jan z K.
‘duch = dusza, bo prasł. duch, *dux < praindoeur. dhous, praindoeur. *dʰew-. Widać przejście znaczeń z jednego rdzenia. W wedyzmie ma znaczenie nieposiadającej ciała fizycznego istoty nadprzyrodzonej’
A to coś nowego, bo zdaje się wcześniej zgadzałeś z tym co ustalaliśmy: Dyḗus, sans. Dyáuṣ – od słowa niebo, stąd sanskryckie devá (देव) , co oznacza „niebiański, boski, coś doskonałego”. W mitologii bałtyjskiej Dievas – najwyższe bóstwo.

PolubieniePolubienie

MM
i do tego zmierzam, czyli do wskazania na wspólne źródło religijne dla Ariów, Słowian i Bałtów. Ponieważ genetycy i językoznawcy już jasno nakreślili, że wspólnota ta istniała. Pytanie na ile ich ustalenia dotyczące czasu funkcjonowania tej wspólnoty są zbieżne i zasadne.

PolubieniePolubienie

MM A ja bym się zgodził z Porajem //Najprawdopodobniej to co określa się mianem pPrahistorycznego bon był praźródłem, jego przesłanie zawarte zostało w wedach, wedyzm został przetransformowany po wejściu do Indii, ale zachował najważniejsze treści i rytuał//. Jak najbardziej, bo co dotarło do Tybetańczyków z Wed to już jest wtórne.

PolubieniePolubienie

Ino Od czasów Burebisty, o którym Strabon pisał, że był Getem, Getami były nazywane różne plemiona . W trzeciej księdze Historii wojen Prokopiusz w 6 w. pisał „W dawnych czasach było wiele narodów gockich, podobnie jak obecnie, ale największymi i najważniejszymi ze wszystkich są Gotowie, Wandale, Wizygoci i Gepidowie. W starożytności jednak nazywano je Sauromatami i Melanchlaenami i byli też tacy, którzy nazywali te narody Getami. W czasach najazdów Bizantyjczycy używali nazwy Getów zamiennie, też w stosunku do Słowian.

PolubieniePolubienie

WG
//To przerabianie królestwa Gotów na królestwo Słowian wygląda na grubymi nićmi szytą formę odwołania się do historycznie uznanego przez Rzym i Bizancjum królestwa, którego spadkobiercami mieliby być dalmaccy Słowianie // No nie wiem, bo jest też historia z Tywercami. Kadłubek za
Getów uważał Jaćwingów. Hieronim, który mógł ich z racji swojego pochodzenia znać Getów najlepiej pisał w List CVII. Do Laety., że są rudawi, albo jasnowłosi https://orthodoxchurchfathers.com/fathers/npnf206/npnf2062.htm#P3757_1005453 W ym samym mniej więcej czasie jak Hieronim, czyli pod koniec IV wieku Klaudian , używał nazwy Gete w odniesieniu do Wizygotów, nazywanych też Wesi.

PolubieniePolubienie